Maand: maart 2015

Veel eekhoorntjes hier in Amerika. Correctie… Héél veel eekhoorntjes. Ik werd er in het begin helemaal blij van. In Nederland brengen we bij een boswandeling onze wandelgenoot, zachtjes in de arm knijpend, tot stilstand. Om samen te kijken naar het wonderlijke spel om en in een boom van deze ‘Knabbels en Babbels’. In Amerika kijkt niemand op of om wanneer ‘Chip en Dale’ hun gezichten laten zien.

Maar mijn blijheid ging al snel over in ergernis. Ik ben gek op racefietsen. Maar fietsen op de weg in Amerika is nou niet echt dat je zegt van ongevaarlijk. Fietspaden zijn er nauwelijks te vinden. Behalve één prachtige bij ons in de buurt. De Silver Comet. Een 100 kilometer lang fiets-, wandel-, skeelerpad. Aangelegd op een voormalige spoorlijn van Atlanta naar Alabama. Perfect dus zou je denken.

Maar nee… Het stikt hier van die o zo schattige, altijd verliefd achter elkaar aan rennende, notenzoekerige beesten. Wát irritant. En niet alleen irritant. Levensgevaarlijk! Ze trekken zich doorgaans niets aan van de sportievelingen op het pad. Ze doen waar ze zin in hebben, al lijken ze vlak voor het oversteken te schrikken van die onbenul die daar op de racefiets aan komt snellen. Zo ook bij deze tocht. Chip of Dale twijfelt en creëert een schijnbeweging. Wat moet ik nu? Doorrijden of in de rem? Tjonge, raar beest. Steek gewoon over of spring weer terug. Dat is toch niet zo moeilijk? Wat een twijfelkont.
En bij dat laatste woord moet ik even lachen. Ze komt me bekend voor. Mensen die me kennen weten het. Ik ben geboren als twijfelaar. Nee, sterker nog. Al vóór de geboorte wist ik niet wat ik wilde. Mijn vader heeft het eens mooi verwoord in een speech; ‘Ze wist niet eens of ze geboren wilde worden. 3 dagen lang duurde de bevalling’.

Inmiddels, een aantal jaren verder weet ik wat ik wil en waar ik voor sta. Wikken en wegen komt minder voor.

En toch, ineens laat dit beestje mij twijfelen. Bij gevaar komt blijkbaar het oude patroon weer naar boven. Zeer herkenbaar bedenk ik me, en niet alleen op het fietspad.

Fijn dat ik bij het vervolg van mijn tocht daar de gedachten eens over kon laten gaan. De momenten van afgelopen jaren waarop ik uit angst weer heb getwijfeld. Maar ook het besef dat ik inmiddels vrijer leef omdat ik me minder laat leiden door angst.

Bij thuiskomst was ik net zo blij met het diertje met die kraaloogjes als dat ik was toen ik net in Amerika woonde.
Op mijn volgende trip zal ik het twijfelende beestje met een glimlach bedanken voor het laten verdwijnen van mijn irritatie en het besef dat reflectie in en door de natuur zo gek nog niet is.